ପବିତ୍ର ଦେବସ୍ନାନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା । ବଡ଼ଦାଣ୍ଡରେ ଭକ୍ତ ମାନଙ୍କର ନାହିଁ ନଥିବା ଗହଳି । ଯେଉଁ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁଲେ ଦେଖାଯାଉଥିଲା କେବଳ ମୁଣ୍ଡ ମାଳର ଲହରୀ । ହରିବୋଲ ହୁଳହୁଳି ତଥା ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ଧ୍ଵନିରେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ କମ୍ପି ଉଠୁଥିଲା । ସଂକୀର୍ତ୍ତନ ମଣ୍ଡଳୀରେ ଭକ୍ତମାନେ ଭାବ ବିହ୍ୱଳ ହୋଇ ସଂକୀର୍ତ୍ତନ କରୁଥିଲେ । ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ବାହୁ ହୋଇ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ମାନବ ଲୀଳାକୁ ଦେଖି ଚର୍ମଚକ୍ଷୁ ପବିତ୍ର କରୁଥିଲେ ଭକ୍ତଗଣ । ଘଣ୍ଟ ବାଦ୍ୟ, ଗୋଟିପୁଅ ନୃତ୍ୟ, ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟ ସହ ହନୁମାନ ବେଶ ହୋଇ କେତେକ ଶିଳ୍ପୀ ନିଜକୁ ଏ ମହାର୍ଘ ଉତ୍ସବରେ ସାମିଲ କରି ଦେଇଥିଲେ । ଭେରି, ତୁରୀ, ବୀର କାହାଳୀ ବାଜି ଚାଲିଥିଲା । ସ୍ନାନମଣ୍ଡପରେ ଶ୍ରୀଜୀଉଙ୍କର ସ୍ଥାପନ କରାଯାଇ ସ୍ନାନପର୍ବର ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ସାରିଥିଲା । ବଡ଼ ଦେଉଳର ନୀଳଚକ୍ର ବାନା ଫରଫର ହୋଇ ଦୂରାଗତ ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ହାତଠାରି ଡାକୁଥିଲା ଯେପରି । ଏହି ସମୟରେ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚିଗଲେ ଭକ୍ତ ବାଣଭଟ୍ଟ । ହଠାତ୍ ପଛକୁ ବୁଲି ପଡି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଗଲେ ସେ । ସଙ୍ଗରେ ଆସିଥିବା ସେହି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜଣକ ପବନରେ ମିଳାଇ ଗଲେ ଯେପରି ! କିଏ ଥିଲେ ଏହି ରହସ୍ୟମୟ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଜ୍ୟୋତିଧାରୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ । ସେ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ଲୀଳା ଭାବି ସ୍ନାନ ମଣ୍ଡପରେ ଶ୍ରୀଜୀଉଙ୍କର ରୂପ ଦେଖି ଚମକି ପଡ଼ିଲେ । "ନା ନା, ଏ ମୋର ପ୍ରଭୁ ନୁହଁନ୍ତି । ଏ ବ୍ରହ୍ମ ହୋଇ ପାରିବେ ନାହିଁ କେବେ । ୟାଙ୍କର ଲମ୍ବା ଶୁଣ୍ଢ, ଗଜ ବଦନ କାହିଁ ?" ସମସ୍ତ ଭକ୍ତ ଆନନ୍ଦରେ ଭାବ ଭକ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ନିବେଦନ ଜଣାଉଥିବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ମନରେ କିନ୍ତୁ ତିଳେ ହେଲେ ଭକ୍ତିଭାବ ଉଦ୍ରେକ ହେଲା ନାହିଁ । ଅତ୍ୟନ୍ତ ନିରାଶ ହୃଦୟରେ ସେ ବୁଲିପଡ଼ି ସେଠାରୁ ପ୍ରସ୍ଥାନ କଲେ । ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଗତ ହୋଇ ଥିବାରୁ ସେ ଅଳ୍ପ ଦୂରରେ ଆଶ୍ରୟ ସ୍ଥଳରେ ବିଶ୍ରାମ ନେଲେ । ସେବକମାନେ ସ୍ୱ ସ୍ୱ ଗୃହକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତନ କରିସାରିଲେଣି । ଅତ୍ୟଧିକ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିବାରୁ ମୁଦିରସ୍ତ ମହାଶୟ ଜଗମୋହନରେ ବିଶ୍ରାମ କରିବା ଅବସ୍ଥାରେ ଶୋଇ ପଡିଲେ । ହଠାତ୍ କାହାର ଗୁରୁ ଗମ୍ଭୀର କଣ୍ଠରେ ନିଜ ନାମ ଉଚ୍ଚାରଣ ହେଉଥିବା ଶୁଣି କାନେଇଲେ ମୁଦିରସ୍ତ । "ହେ ମୁଦିରସ୍ତ ଶୟନ ତ୍ୟାଗକର । ଉତ୍ତର ଭାଗରୁ ଆସିଥିବା ଗଣପତି ଭଟ୍ଟ ନାମରେ ମୋର ଜଣେ ପରମ ଭକ୍ତ ନିରାଶ ହୋଇ ମୋତେ ଗଜାନନ ବେଶରେ ନଦେଖି ଅଭିମାନରେ ଏଠାରୁ ଫେରିଯାଇ ନିକଟରେ ଥିବା ଆଶ୍ରୟ ସ୍ଥଳରେ ବିଶ୍ରାମ ନେଇଛି । ମୋ ଭକ୍ତର ଆରାଧ୍ୟ ଗଣପତି ବେଶରେ ମୁଁ ଆଜି ତାକୁ ଦର୍ଶନ ଦେବି । ତାକୁ ସସମ୍ମାନେ ଏଠାକୁ ନେଇଆସ । ଶୀଘ୍ର ଯାଅ ।" ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅନୁସାରେ ସେ ଯାଇ ଭକ୍ତ ଗଣପତି ଭଟ୍ଟଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ଫେରାଇ ଆଣିବାକୁ ଯାଇ କହିଲେ, "ହେ ଭକ୍ତ ଶିରୋମଣି ଆପଣ ବଡ଼ ଭାଗ୍ୟବାନ । ଏହି ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରୁ କୌଣସି ଭକ୍ତ କେବେ ବି ନିରାଶ ହୋଇ ଫେରିନାହାନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କ ମନୋବାଞ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବା ପାଇଁ ମହାପ୍ରଭୁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ରୂପରେ ବିଜେ ହୋଇଛନ୍ତି । ଫେରି ଆସନ୍ତୁ । ଆପଣଙ୍କର ମନୋବାଞ୍ଛା ନିଶ୍ଚୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ । ଏହା ଠାକୁରଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ।" ଏହି କଥା ଶୁଣି ଫେରି ଆସିଲେ ଭକ୍ତ ଗଣପତି ଭଟ୍ଟ । ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁ ରହିଲେ ସେ । "ଏ କ'ଣ ? ଏ ତ ସ୍ୱୟଂ ପରଂବ୍ରହ୍ମ, ଲମ୍ବ ଥୋଡ ପାହାର ଲମ୍ବି ଆସିଛି ମୁଖରୁ ! ନିସ୍ତରିଲି.... ନିସ୍ତରିଲି... ପ୍ରଭୁ । ମୋର ଏହି ଶେଷ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ କରିବେ ମହାବାହୁ । ଠିକ୍ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଆଜିର ଦିନରେ ଏହି ବେଶରେ ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ ଦେବେ ।" ଏପରି କାମନା କରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁ ରହିଲେ ଗଣପତି ଭଟ୍ଟ । ହଠାତ୍ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ମସ୍ତକରୁ ଏକ ପୁଷ୍ପ ସ୍ତବକ ଖସି ପଡ଼ିଲା । ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଗ କଲେ ସେ । ଆତ୍ମା ତାଙ୍କର ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ହୋଇଗଲା । ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ଧ୍ଵନିରେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ମୁଖରିତ ହୋଇଗଲା । ଧନ୍ୟ ଭକ୍ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଗଣପତି ଭଟ୍ଟ । ଧନ୍ୟ ତୁମର ନିଷ୍ଠା ଓ ଦୃଢ଼ ଭକ୍ତି । ସେହି ଦିନଠାରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଷ ସ୍ନାନପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦିନ ମହାପ୍ରଭୁ ଗଜାନନ ବେଶରେ ଦର୍ଶନ ଦେଇଆସୁଛନ୍ତି । ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ... ।
ଆଠମଲ୍ଲିକ ରୋଡ଼, ବଇଣ୍ଡା, ଅନୁଗୋଳ
ଦୂରଭାଷ - ୭୯୭୮୦୫୭୬୯୫
