ଗାଈରାଳିରୁ ବୈଜ୍ଞାନିକ - ସରୋଜବାଳା ପଟ୍ଟନାୟକ

ସମ୍ବଲପୁରର ନାକଟିଦେଉଳେ

ଆଦିବାସୀ ପିଲାଟିଏ,

ଶାଗ ପଖାଳ ଓ ଆମ୍ବୁଲ ସାଥୀରେ

ପ୍ରତିଦିନ  ଖାଉଥାଏ ॥ 

ମଧ୍ୟାହ୍ନଭୋଜନ ଖାଇବା ଆଶାରେ

ସରକାରୀ ସ୍କୁଲ ଯାଇ,

ଭାତ ଡାଲି ଖାଇ ଘରକୁ ଫେରଇ 

ମନରେ ସନ୍ତୋଷ ନେଇ ॥

ବରଷକ ରୁ ସେ ମାଆ ହରାଇଲା

ପିଠା ପଣା ତ ସପନ,

ମୁଢ଼ି ଗଣ୍ଡେ ଖାଇବାକୁ ମିଳେ ନାହିଁ

କେଡ଼େ ନିଉନ ଜୀବନ ॥ 

ବାଳକ ସମୟେ ଗାଈ ଚରାଇଲା

ବହି ବସ୍ତାନି କୁ ଧରି,

ଆପଣା ସ୍ଥିତିର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ

ପଢୁଥିଲା ଭଲ କରି ॥

ତେର ବରଷକୁ ଅଠର   ବୋଲାଇ 

ଶ୍ରମିକ ସାଜିଲା ସେଇ,

ରୋଗୀଣା ଭଉଣୀ ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁକି

ଉପଯୋଗ କରେ ନେଇ ॥

ଦାରିଦ୍ର୍ୟର କଷାଘାତ ଟି ଲକ୍ଷ୍ୟର 

ବୀଜ କରିଲା ବପନ,

ନିଜ ଲକ୍ଷ୍ୟପଥେ ଅଗ୍ରସର ହୋଇ

ସାଧନାରେ ସେ ମଗନ ॥

ଭଲ ଚାଟ ହୋଇ ନବୋଦୟ ଗଲା

ବଢ଼ିଲା ପାଠର ମାନ,

ନାଇଜର ପାଇ ଶିଖି ଚାଲିଥିଲା

ବିଜ୍ଞାନର କେତେ ଜ୍ଞାନ ॥

ନାଇଜର ବୃତ୍ତି ଧନ ସଞ୍ଚୁଥିଲା

ଭଉଣୀ ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ,

ହାତେ ରାନ୍ଧି ଗଣ୍ଡେ ଖାଇ ଦେଉଥିଲା

କ୍ୟାଣ୍ଟିନ କୁ ନଯାଇ ॥

ଅଧା ରାସ୍ତାରେ ହରାଇ ବାପାଙ୍କୁ

ଦୁଃଖ ହୋଇଲା ଅନେକ,

ତଥାପି ଲକ୍ଷ୍ୟରୁ ବିଚ୍ୟୁତ ନହୋଇ

ରଖିଲା ତାଙ୍କରି ଟେକ ॥

ସୁଯୋଗ ତାଙ୍କର ପଦକୁ ଚୁମିଲା

ବୈଜ୍ଞାନିକଟିଏ ହୋଇ,

ଜର୍ମାନୀ ଦେଶରେ ଗବେଷଣାରତ

ରସାୟନ ବିଦ୍ୟା ପାଇଁ ॥

ଅଳପ ଖରଚେ ଚିକିତ୍ସା ସୁବିଧା

ଓଡ଼ିଶା ଜନତା ପାଇଁ,

ଲକ୍ଷ୍ୟ ଟି ତାଙ୍କର ରହିଅଛି ଯେଣୁ

ଫେରିବେ ଜନମଭୂଇଁ ॥

ନିଜ ଗାଆଁ ପିଲା ପଢ଼ି ବାହାରିବେ

ରଖିବେ ଜାତିର ମାନ,

ସେଇଥିପାଇଁକି ଗୁରୁଜୀ ନିୟୋଜି

ଛନ୍ତି ଏ ବ୍ୟକ୍ତି ମହାନ ॥

ବିଫଳ କାରଣ ଖୋଜିବାତ ନାହିଁ  

ସାଧନେ ସମୟାଧିକ,

ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ଅଟଳ ରହିଲେ ମିଳିବ

ସଫଳତା ଯେ ଅନେକ ॥

ତାଙ୍କରି ନୀତିକୁ ଅନୁସରି ଗଲେ

ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ କରି ସ୍ଥିର,

ଭାରତ ମାତାର ସୁନାମ ରଖିବା

ହୋଇବା କରମବୀର ॥

ଶେଷ କିଷାନ ହେ ନିରାମୟ ରହି

ହୁଅ ତୁମେ ଆୟୁଷ୍ମାନ,

ଭାରତମାତାର ଅମର ବୀର ହେ

ଯଶ ତୁମ ଅମଳୀନ ॥

---

ଖଲ୍ଲିକୋଟ, ଗଞ୍ଜାମ