ତାହାକୁ କାହିଁକି କହିବା କବିତା - ରମେଶ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର

0

ତାହାକୁ କାହିଁକି କହିବା କବିତା 
ତାହା ଯଦି କେବେ ମନ ହୃଦୟକୁ ଛୁଇଁବନି
ତାହାକୁ କାହିଁକି କହିବା କବିତା  
ଯାହାକୁ ପଢିଲେ ନିଜ କଥା ବୋଲି ଲାଗିବନି
କବିତା କି ତାକୁ କୁହାଯିବ ବନ୍ଧୁ
ତାହା ଯଦି ଦୁଃଖୀ ମରମ ବେଦନା କହିବନି । 
କବିତା କି ତାକୁ କୁହାଯିବ ବନ୍ଧୁ
ପଢିଲେ ହୃଦୟ ଆବେଗପ୍ରବଣ ହୋଇବନି । 
ଅସଲ କବିତା କୁହାଯିବ ତାକୁ
ଗୋଟିଏ ରାହାରେ ପଢିବାର ଯେବେ ଇଚ୍ଛା ଜାଗେ
ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ରାଜ୍ୟେ ପହଞ୍ଚାଇଦିଏ
ମନ ମୋହିନିଏ ସ୍ଵପ୍ନବିଭୋର ପରାଣ ଭାଗେ ।

ଚେତନା ରାଜ୍ୟେ ବିପ୍ଳବ ଆଣେ
ସବୁଜିମା ଭରେ ଊଷର ରୁକ୍ଷ ମାନସ ପୁରେ
କେବେ ଅବା ବକ୍ଷେ ରୁଦ୍ର ସ୍ପନ୍ଦନ,  
ଭୀଷ୍ମ ଶପଥ ନେଇ ଲଲାଟରେ ତିଳକ ଭରେ । 
ସିଏ ହିଁ ହେଉଛି ଅସଲ କବିତା
ଯାଦୁକର ଭଳି କୁହୁକ ମନ୍ତର କରଇ ଯିଏ
ପ୍ରାଣରେ ଖେଳାଏ ବିଦ୍ୟୁତ୍ତରଙ୍ଗ
କ୍ଷଣିକ ବି ହେଉ ପ୍ରଶାନ୍ତି ପ୍ରଲେପ ଆଦରେ ଦିଏ ।

ତାପସ କୁଟୀର,  ବଇଣ୍ଡା,  ଅନୁଗୋଳ

Post a Comment

0Comments

ପ୍ରକାଶିତ ଲେଖାଟି ଯଦି ପଢି ସାରିଛନ୍ତି, ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଏଠାରେ ନିଶ୍ଚୟ ରଖନ୍ତୁ ।

Post a Comment (0)