ଝାଞ୍ଜି ମାରେ ଝାଇଁଝାଇଁ
ଘର ଭିତରେ ମୁଁ ପିଲାଙ୍କ ସାଥିରେ
ଆରାମରେ ଥିଲି ଶୋଇ ।
କେମିତି ଯେ ଏକ ବେସୁରା ରାଗିଣୀ
କାନରେ ଆସି ପଡିଲା
ବିକଳ ସ୍ଵରର କରୁଣ କାନ୍ଦଣା
ନିଦ ମୋର ଭାଙ୍ଗିଦେଲା ।
ଦୁଆର ମୁହଁକୁ ଆସି ମୁଁ ଦେଖିଲି
ଛୋଟିଆ କୁକୁରଟିଏ
କବାଟ ପାଖରେ ମୁଣ୍ଡକୁ ଆଉଜି
ବିକଳରେ କ'ଣ କହେ ।
ପେଟପିଠି ତା'ର ସମାନ ଦିଶୁଛି
ଆଖିରେ କରୁଣ ଭାବ
ଲାଞ୍ଜକୁ ହଲାଇ ଭାବୁଛି ସେ ବୋଧେ
କେତେ କଥା କହିଦେବ ।
କୁଁ କୁଁ ସ୍ଵର ବାହାରୁନି ତା'ର
ପାଟି ଥିଲା ଅଠା ଅଠା
ଆଚରଣେ ତା'ର ଦୁଃଖ ଫୁଟୁଥିଲା
ଗୋଳେଇ ହେଲା ମନଟା ।
ଥଣ୍ଡା ପାଣିରୁ ଦୁଇ କଂସା ଆଣି
ତା' ମୁହଁରେ ଥୋଇଦେଲି
କେଡେ ଝଅଟରେ ପିଇଦେଲା ତାକୁ
ଅପଲକେ ଦେଖୁଥିଲି ।
ଶୋଷିଲା ପ୍ରାଣୀଟି କହି ପାରୁନାହିଁ
ଶୋଷରେ ଆତୁର ଥିଲା
ପାଣିତକ ପିଇ କେଡେ ଆନନ୍ଦରେ
ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁଥିଲା ।
ଡାଲିଗୋଳା ଭାତ କିଛି ମୁଁ ଆଣିଲି
ତା' ଆଗରେ ଦେଲି ଥୋଇ
ସେଇତକ ଖାଇ ଲମ୍ବଦଣ୍ଡ ହୋଇ
ମୋ ଆଗରେ ଗଲା ଶୋଇ ।
ବୁଝିଲି ମୋ ଠାରୁ ଆହାର ପାଇ ସେ
ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରୁଅଛି
ପଶୁ ହୋଇଲେ ବି କୃତଜ୍ଞତା ଭାବ
ଏମିତି ଜଣାଉଅଛି ।
ସେଇଦିନଠାରୁ ଦିନ ଯାକ ସିଏ
ଏଣେତେଣେ ହୋଇ ବୁଲେ
ଦୁଆରକୁ ମାଡି ଜଗେ ଏ କୁକୁର
ବେଳବୁଡି ସଞ୍ଜ ହେଲେ ।
ବାଟରେ ଘାଟରେ ଯୋଉଠି ବି ଦେଖେ
ଲମ୍ବ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରେ
ଦିନେ ଖାଇ ଯୁଗେ ମନେ ରଖେ ବୋଲି
ବିଶ୍ଵସ୍ତ ଦୁନିଆରେ ।
ମଣିଷ ଭୁଲଇ ଉପକାର ସିନା
ପଶୁ କେବେ ଭୁଲେନାହିଁ
ଯୋଉବାଟେ ହେଲେ ପ୍ରତିଦାନେ ତା'ର
ନିଶ୍ଚୟ ଦିଏ ଫେରାଇ ।
ସେଇଦିନଠାରୁ ଏ ଖରା ଦିନରେ
ପାଣିର ପାତ୍ରଟିଏ
ଶୋଷିଲା ପ୍ରାଣୀର ଶୋଷ ମେଣ୍ଟିବାକୁ
ଦ୍ଵାର ମୁହେଁ ଥୁଆହୁଏ ।
ତାପସ କୁଟୀର, ବଇଣ୍ଡା, ଅନୁଗୋଳ
