ସମୟ,
ସବୁ ଥିଲା ଦାନ ତୁମ୍ଭର,
ଦେଇଥିଲ ଧନ ଜନ ଯଉବନ,
ଭରି ଥିଲ ମନ ଭଣ୍ଡାର ॥
ମଧୁବନ ପରି ଜୀବନ ଥିଲା,
ଯିଏ ଆସି ଗଲା ନିଜର ହେଲା,
ଲାଗି ଗଲା ମୋହ ମହୁଲି ନିଶା,
ଇନ୍ଦ୍ରପୁରୀ ପରି ସଂସାର ॥
ଉଡି ଗଲା ଦିନ ପକ୍ଷୀଟେ ପରି,
ଡେଣାରେ ସ୍ମୃତିର ପରକୁ ଧରି,
ହେଇଗଲା ନିଃସ୍ଵ ମନର ବୟସ,
ଝରେ ଝୁରି ନୟନୁଁ ଧାର ॥
ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଓଡିଶା
VOL.IX, ISSUE.IX, SEPTEMBER-2025
Published By Banamallira Mahak
