କହି ପାରୁନାହୁଁ କଥା ପଦେ ବୋଲି
ପାଉଛୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା କେତେ
ତୁମଭଳି କଥା କହିପାରୁଥିଲେ
ଜବାବ ଦିଅନ୍ତୁ ଯେତେ ॥
ଆମ ଦୀର୍ଘଶ୍ଵାସ ଆମର ବିଶ୍ଵାସ
ତମେ ପାରୁନାହଁ ଜାଣି
କେମିତି ଜାଣିବ ଛଳନା ମଣିଷ
ହୃଦଟା ପଥର ପୁଣି ॥
ବଣ, ବିଲ, ନଈ, ଆକାଶ ଏ ଭୁଇଁ
ଥିଲା ଆମ ବାସସ୍ଥାନ
ତାକୁ ସଫାକରି ନିପାତ କରିଲ
ଆମ ସୃଷ୍ଟି ଯେତେ ପୁଣ ॥
ପଞ୍ଜୁରୀରେ ବାନ୍ଧି ଯେତେ ଖୁଆଇଲେ
ବୁଝେନାହିଁ ଆମ ମନ
ମୁକ୍ତ ଆକାଶରେ ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ
କରନାହିଁ ହୀନିମାନ ॥
ସ୍ରଷ୍ଟାର ଏଇ ସୁନ୍ଦର ପୃଥିରେ
ସମସ୍ତେ ବଞ୍ଚିବା ହକ
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜାତି ବୋଲି ଏତେ ଅହଂକାର
ମଣିଷ ପଣିଆ ଧିକ ॥
0 Comments
ବଣମଲ୍ଲୀର ମହକ ତାହାର ପାଠକ ପାଠିକା ମାନଙ୍କ ନିକଟରୁ ସର୍ବଦା ଗଠନମୂଳକ ମତାମତ ଆଶା କରିଥାଏ । ଯାହାକି ଜଣେ ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କୁ ଉଚିତ ମାର୍ଗ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୁଏ । ଯଦି ଆପଣ ଉପରୋକ୍ତ ବିଷୟଟି ଉପରେ ନିଜର ମତାମତ ପ୍ରଦାନ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ଗୁଗୁଲି ଆକାଉଣ୍ଟ ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜର ମତାମତ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ ।